Het kan niemand in cultuurminnend Nederland ontgaan zijn dat de ‘vernederlandsing’ van Finnegans Wake (van de erven Joyce mocht het boek geen vertaling heten) van de hand van Robbert-Jan Henkes en Erik Bindervoet (vertalers ook van Hamlet en van Paradijs bij het dashboardlicht – de Gilbert & George, de Rodgers & Hammerstein van de Nederlandse literatuur) dit voorjaar het licht heeft gezien. Elk zichzelf respecterend literair radioprogramma, elk dag- en elk weekblad besteedde prominent aandacht aan het verschijnen ervan. Opvallend daarbij was dat men zich met het thema van vertaling zelf niet zo goed raad wist, waarschijnlijk omdat het boek zelf elke traditionele notie van vertaling tart. In de uitgave van Athenaeum, Polak & Van Gennep is geen ruimte vrijgemaakt voor reflectie over de vertaling of over het boek (een bewuste keuze van uitgever en vertalers, ‘Fuck de contextualisering’ was hun motto). In deze Filter wordt dit gemis meer dan goedgemaakt en gaat alle aandacht naar de vertaling: de vertalers laten zich puntsgewijs uitgebreid uit over de verscheidene methodes die ze gebruikt hebben, Jack van der Weide laat zijn licht schijnen over de ontvangst van de vertaling in de pers, Peter de Voogd verzorgt de klassieke boekbespreking en Dirk Van Hulle plaatst de vertaling van Henkes en Bindervoet in het kader van anderstalige vertalingen van de Wake en van de moderne vertaaltheorie.
