Elk dilemma is in wezen een trilemma
A.F.Th. van der Heijden
Vertalen is geen wedstrijd. De vertaler wedijvert (of vecht) hooguit met zichzelf, en een deadline is geen finishlijn (twijfelen, piekeren, herlezen, herzien). Toch zijn er prijzen te winnen en rangordes aan te brengen en kunnen we spreken van goede en slechte vertalingen. In beide categorieën las ik er beroepshalve vele – soms met een aan plezier grenzende vorm van terugkerende ergernis en soms met een aan ergernis grenzende hoeveelheid terugkerend plezier. (De ergernis van huisgenoten of collega’s. Moet je horen. Uitroepteken. En dan voorlezen. In extenso soms.)
Een van de taken van de redacteur is het vinden van de juiste vertaler voor een bepaalde tekst. Dat is een soort sport. Zoeken, zoeken, zoeken en dan wachten – en hengelen. Dat is ook een van de redenen dat er sprake is van overbevissing van de vaste vertaalvijver: daar weet je wat je krijgt. (Net als bij sommige schrijvers trouwens. Wat geen waardeoordeel is.) In de dagelijkse praktijk is natuurlijk niet altijd de vertaler beschikbaar die je in gedachten had – maar dat kan ook (of juist) interessante vertalingen opleveren.