In 2007 kreeg Aurora Venturini voor Las primas (De nichtjes) de prestigieuze Premio Nueva Novela. De Argentijnse auteur (1922-2015) was een kleurrijke figuur, die de jaren tachtig in vrijwillige ballingschap doorbracht in Parijs en daar bevriend raakte met Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir. Daarvoor was ze in eigen land jarenlang de steun en toeverlaat geweest van First Lady Eva Perón. Pas op haar vijfentachtigste, na de publicatie van meer dan veertig boeken, verwierf ze eindelijk naamsbekendheid in Argentinië. En dat had alles te maken met haar roman over twee excentrieke nichtjes uit La Plata, een stad nabij Buenos Aires.
Dat de Nederlandse vertaling tot 2022 op zich liet wachten, hoeft niet te verbazen. Met uitzondering van de zichtbare boom-generatie, met grote namen als Gabriel García Márquez, Carlos Fuentes en Julio Cortázar, heeft de Latijns-Amerikaanse literatuur in vertaling altijd moeten strijden voor aandacht op de Nederlandstalige markt. Zelfs de heropflakkering van de interesse dankzij Roberto Bolaño (2666) was kortstondig. Toch is er al enige tijd een hernieuwde belangstelling voor de Latijns-Amerikaanse literatuur bij kleinere en onafhankelijke uitgeverijen zoals Karaat, Podium en Vleugels. Ook dankzij vertalers als Lisa Thunnissen, die al werken van onder anderen Eduardo Halfon, Raúl Zurita en Fernanda Melchor op haar naam heeft staan, komt er stilaan meer belangstelling.1 De nichtjes is de eerste roman van Venturini die vertaald wordt in het Nederlands. Zowel in Vlaanderen als in Nederland oogstte het boek lovende kritieken.2 In de Nederlandse pers noemde Berthold van Maris3 De nichtjes een ‘vreemde roman’, met een ‘unieke vertelstem’, die Thomas Heerma van Voss op zijn beurt ‘wonderlijk goed’ vindt werken, ‘registrerend en vanuit die verte toch ook begaan’.4 En laat het nu net die unieke vertelstem zijn die ook de vertaling bepaalt.