Aspirant-vertalers die nóg iets jonger en minder ervaren zijn dan ik druk ik altijd op het hart dat ze gewoon moedig voorwaarts moeten. En dat in dit prachtige beroep niets, maar dan ook niets vanzelf gaat. In dit stuk leest u waarom en hoe ik literair vertaler ben geworden en waarom ik er soms de brui aan wil geven.
Vertalersvreugde en vertalersleed
Na het behalen van mijn bachelor Engelse Taal en Cultuur aan de Rijksuniversiteit Groningen in 2015 had ik geen flauw idee wat ik met de rest van mijn leven wilde doen. De tijd om me aan te melden voor een vervolgopleiding begon te dringen toen ik eind juni verzeild raakte in een workshop Simenon vertalen van Rokus Hofstede. Diezelfde avond nog mailde ik een motivatiebrief naar de coördinator van de Master Literair Vertalen aan de Universiteit Utrecht. Na een vertaalproeve – meteen mijn eerste poging tot vertalen – en een geslaagd tentamen vertaalwetenschap verhuisde ik voor de tweede keer halsoverkop van België naar Nederland. Omdat ik pas na twee weken hospiteren een kamer vond, maakte ik mijn eerste taken en vertaalopdrachten in het sanitaire blok van de camping waar ik woonde. (Er was wifi en het was er behaaglijk warm.)
De eerste les werden we meteen gewaarschuwd: als je later een Volvo en een zwembad wilt, zit je hier niet op je plek. Wellicht had ik toen mijn tentje moeten opplooien en hard moeten wegrennen, maar ik was destijds gelukkig nóg idealistischer en naïever. Drie boeiende jaren, een talentbeurs en een stage bij literatuurtijdschrift Terras later rondde ik de master af met een scriptie over de vertaalgeschiedenis van Alice’s Adventures in Wonderland1. Vervolgens gebeurde er helemaal niets. ‘Je kunt in de startblokken blijven staan tot je een ons weegt, maar met een diploma in de hand en een afwachtende houding kom je geen millimeter vooruit,’ schreef Anne Lopes Michielsen in een aan jonge vertalers gewijd nummer van dit tijdschrift (Filter 27:2). Toen tot me doordrong dat niemand op me zat te wachten, schoot ik zelf in actie. Ik voltooide een opleiding aan de Vertalersvakschool Antwerpen, vertaalde mooie dingen voor The Chronicles Projects, Terras en PLUK, sloot me aan bij de Auteursbond en de Vereniging van Nieuwe Vertalers, en pendelde soms wekelijks van België naar Nederland om vertaalevenementen bij te wonen.