In de NRC van 2 januari jl. kwam ik in de column van Michel Krielaars de naam van een Duitse auteur tegen waarvan ik – notabene als Duitse – nog nooit had gehoord. ‘Overal in Berlijn,’ schrijft Krielaars, ‘wordt het lot van de Joden in het Derde Rijk herdacht. Ook in mijn favoriete boekhandel Kohlhaas & Company in de Fasanenstrasse ontkom ik niet aan die benauwende Duitse schuldbelijdenis. Ik stuit er op Etwas Seltenes überhaupt, de herinneringen van de Joodse schrijfster Gabriele Tergit (1894–1982), van wie in Nederland onlangs de vermakelijke roman Käsebier verovert de Kurfürstendamm uit 1931 verscheen.’
Over die laatste roman zegt Krielaars: ‘Het is een heerlijke sociale satire over een middelmatige Berlijnse volkszanger, die door een juichende recensie een hype wordt. Iedereen probeert van zijn succes te profiteren, tot het misgaat. Met veel gevoel voor humor beschrijft Tergit de zwarte kanten van die wilde tijd. Zo laat ze zien dat de idylle van de feestende jaren twintig vooral misleidende nostalgie is.’ Mijn belangstelling is gewekt. Ik snel naar ‘mijn’ favoriete boekhandel Minerva op de Amsterdamse Koninginneweg om het boek zowel in het Duits als in de vertaling aan te schaffen.