De publicatie van een feministisch manifest is altijd reden voor een feestje en het Fixdit-manifest is daar geen uitzondering op. De auteurs die het collectief vormen achter deze publicatie uiten hun ‘optimistische woede’ over de manier waarop mannen de norm vormen in ons literaire systeem. Als twee wetenschappers die zich al enige tijd bezighouden met de rol van vrouwelijkheid en queerness in de literatuur, voelen wij ons zeker aangesproken. Voeg daar nog aan toe dat wij ons ook binnen andere gemarginaliseerde subdomeinen van het veld ophouden (jeugdliteratuur en vertaalde literatuur) en je vindt in ons twee natuurlijke bondgenoten van het Fixdit-collectief. Wij delen zeker deze woede. Het manifest laat op een mooi meerstemmige manier zien hoe de masculiene norm in de letteren vorm geeft aan de manier waarop wij over literaire kwaliteit nadenken en hoe we deze normen ook steeds doorgeven aan nieuwe generaties. De potentie om deze intergenerationele overdracht te kunnen beïnvloeden zorgt ervoor dat er sprake kan zijn van ‘optimistische woede’: wij kunnen de gang van zaken namelijk veranderen.
Een element dat wij missen in het manifest is de realisatie dat wij niet als eerste generatie feministen voor deze opdracht worden gesteld. In de generaties vóór ons is al belangrijk werk verzet dat heeft bijgedragen aan het ondermijnen van de masculiene norm in de literatuur. Dat werk heeft niet in geringe mate plaatsgevonden in subdomeinen zoals de jeugdliteratuur en de vertaalde literatuur. Wij nodigen iedereen dus uit om een historisch uitstapje te maken en een groep kinderboekenvertalers te vieren die grote invloed heeft gehad op het ondermijnen van de mannelijke norm in onze literaire verbeelding.