Waar kom je niet allemaal terecht als je de wondere wereld van Sawako Nakayasu betreedt? Overal en nergens, maar op een gegeven moment ook bij een leeg kantoorgebouw aan de veel belopen Ernest Van Dijckkaai in Antwerpen. In 1977 werd de Amerikaanse kunstenaar Gordon Matta-Clark (1943-1978) door Flor Bex van het Internationaal Cultureel Centrum (nu opgenomen in het Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen) uitgenodigd om er een van zijn bekende in situ-werken te maken. Het werd een van zijn laatste. Matta-Clark sneed cirkels en maansikkels uit de vloeren en plafonds en vormde het kantoorgebouw zo om tot een kijkdoos. Het pand werd ter ere van de vierhonderdste geboortedag van de Antwerpse barokschilder Peter Paul Rubens Office Baroque (Doors Crossing) gedoopt. Ondanks fervente pogingen om het architecturale kunstwerk te behouden, ontkwam het niet aan de sloophamer.
Gordon Matta-Clark (aangeduid als GMC) is een van de vele namen en culturele referenties die in Say Translation is Art (2020) van de Japans-Amerikaanse dichteres en vertaalster Sawako Nakayasu voorbijkomen en die ze rechtstreeks en zonder verdere omhaal met vertalen in verband brengt. Zij ziet vertaling in de architectuur, postarchitectuur, verwijdering en vervorming van Matta-Clarks kunstenaarschap. En omgekeerd. Deze directe, onverbloemde associaties doorspekken haar hele tekst en illustreren treffend haar visie op vertalen: het is kunst, het is leven en het is overal. In de tekst – een gedicht? een essay? het scenario voor een performance? een pamflet? – kun je de kunstenaar of de andere geciteerden traceren via de genoemde afkorting. Wat ze ermee wil beschrijft ze amper, in niet veel meer dan vijftien woorden. Ze daagt de lezer met andere woorden uit het verder zelf uit te zoeken – en zo met zichzelf geconfronteerd te worden.