Aandacht voor Japan is er in de westerse media eigenlijk alleen wanneer er iets extreems of iets koddigs te melden valt. Nieuwsberichten over massale moordpartijen en fragmenten uit sadistische televisiespelletjes bevestigen zo keer op keer het beeld van Japanners als rare snuiters; door verre ogen blijft Japan eeuwig het ‘Topsy-Turvy Land’ uit Gilbert & Sullivans opera van ruim een eeuw geleden.
Dergelijke selectieve berichtgeving zegt meestal meer over ons dan over Japan of de Japanners. Neem de categorie ‘Rare Japanse vertalingen van Hollywoodfilms’, die in internetkringen bijna een genre op zich is geworden. De onderliggende veronderstelling van dit soort artikelen is vrijwel altijd dat de Japanse vertaler niet beseft hoe raar zijn of haar vertaling is. In de zich verkneukelende scribent komt het namelijk zelden op dat een Japanse vertaler bijvoorbeeld ook gevoel voor humor kan hebben of in staat is tot vindingrijke woordspelingen. Een van de meest genoemde ‘rare’ vertalingen is Kyaputen Sūpāmāketto, oftewel Captain Supermarket, de Japanse titel van Sam Raimi’s Army of Darkness (1992), waarin een Amerikaanse winkelbediende gewapend met een geweer en een kettingzaag in Middeleeuws Europa de strijd aanbindt met demonische zombies. In de film komen geen kapiteins en geen supermarkten voor, maar zelfs bovenstaande elementaire synopsis laat al zien dat de speelse Japanse titel volledig in de geest is van Raimi’s uitbundige en kolderieke horrorfantasie.