Het gaat er niet om geprezen, maar gelezen te worden. Deze quote van dichter-vertaler Hans van Pinxteren trok onlangs mijn aandacht op Facebook.1 Ik verwachtte de recensies van mijn vertaling van Radetzkymarsch van Joseph Roth en hij stemde me tot nadenken. Enkele maanden eerder, halverwege het vertaalproces, was ik in paniek geraakt toen iemand zich, alweer op Facebook, afvroeg wat een nieuwe vertaling aan Roths klassieker zou kunnen toevoegen. Waar was ik aan begonnen? Toen bleek er ook nog eens een nieuwe uitgave van de bestaande vertaling te zijn verschenen, een luxe-editie voor onder de kerstboom. Ik rende naar de boekhandel, sloeg het boek open op pagina 18 en haalde opgelucht adem. Hij stond er nog, de fout, het bewijs dat deze Radetzkymars tien jaar en evenzoveel herdrukken later naar mijn mening niet met de nodige zorg uitgegeven was. Nog steeds bezocht baron Von Trotta de Oostenrijkse keizer namelijk in de ‘Hofbrug’ in plaats van in de Hofburg. Een detail, akkoord, maar toch.
Die dag begon ik weer helemaal opnieuw te vertalen, vanaf pagina 1. Nu met de zeer verdienstelijke versies van mijn voorgangers bij de hand, waar ik af en toe een schitterende vondst uit overnam. Anders dan hen maakte ik gebruik van de oorspronkelijke Duitse uitgave uit 1931, zoals die door Roth zelf was goedgekeurd. Ik noteerde alle belangrijke wijzigingen. Het gaf me houvast. Ik kon weer verder.