Een gewiekste verleidster, een innemende actrice, door wie je je graag laat beetnemen – dat zijn de woorden die Piet Gerbrandy bezigt voor een vertaling die de fysieke aspecten van een tekst goed doet uitkomen. Onweerstaanbaar mooi zijn de integrale edities van de brieven van Van Gogh in drie talen, zowel in cassette als op het net. Saskia van der Lingen probeert te achterhalen wat achter de schoonheid schuilgaat. Daarnaast enig vuurwerk in deze splinternieuwe Filter: Willem Weststeijn herkent in Hans Bolands bekroonde vertaling Duivels zijn eigen Dostojevski niet meer, maar ook in het vijftiende-eeuwse Italië werd er door brave humanisten al met pek gesmeten als ze klassiek Griekse teksten hervertaalden. Vaak is letterlijk gewoon beter, melden onze columnisten, maar soms moet er wat verschoven worden. Hans van Pinxteren zet zijn vertaalmemoires voort, terwijl July De Wilde aan de hand van Tres Tristes Tigres uiteenzet waarom naturaliseren en vervlakken niet een en hetzelfde hoeft te zijn.
