Finnegans Wake, het ultieme koffietafelboek? Wie betaalt er € 75 voor een boek dat bekend staat als ondoordringbaar, onleesbaar en onvertaalbaar? Dat zijn er nog heel wat. Het heuglijke feit van de uitgave van een belangrijke vertaling van dit belangrijke boek is gevolgd door het heuglijke feit dat het boek ook nog daadwerkelijk goed verkocht wordt. De uitgever heeft kunnen constateren dat de teller inmiddels op zo’n drieduizend exemplaren staat en elke dag komen daar nog een paar bij.
Het kan ook niemand in cultuurminnend Nederland ontgaan zijn dat de ‘vernederlandsing’ van Finnegans Wake (van de erven Joyce mocht het boek geen vertaling heten) van de hand van Robbert-Jan Henkes en Erik Bindervoet (vertalers ook van Hamlet en van Paradijs bij het dashboardlicht – de Gilbert & George, de Rodgers & Hammerstein van de Nederlandse literatuur) dit voorjaar het licht heeft gezien. Elk zichzelf respecterend literair radioprogramma, elk dag- en elk weekblad besteedde prominent aandacht aan het verschijnen ervan. Opvallend daarbij was dat men zich met het thema van vertaling zelf niet zo goed raad wist, waarschijnlijk omdat het boek zelf elke traditionele notie van vertaling tart.
In de uitgave van Athenaeum, Polak & Van Gennep is geen ruimte vrijgemaakt voor reflectie over de vertaling of over het boek (een bewuste keuze van uitgever en vertalers, ‘Fuck de contextualisering’ was hun motto). In onderstaand vierluik wordt dit gemis meer dan goed gemaakt en is er uiteraard alle ruimte vrijgemaakt voor juist de vertaling.
Peter de Voogd verzorgt de klassieke boekbespreking, Jack van der Weide laat zijn licht schijnen over de ontvangst van de vertaling in de pers, de vertalers laten zich puntsgewijs uitgebreid uit over de verscheidene methodes die ze gebruikt hebben en Dirk Van Hulle plaatst de vertaling van Henkes en Bindervoet in het kader van anderstalige vertalingen en van de moderne vertaaltheorie.
Met dank aan Jack van der Weide voor zijn bijdrage aan de totstandkoming van dit vierluik.