Je kunt Beethovens Vijfde symfonie spelen op z’n Mengelbergs, langzaam en gedragen, maar ook zoals Teodor Currentzis doet, razendsnel en spetterend als vuurwerk. In beide uitvoeringen blijft de menselijkheid in de muziek van de Duitse componist ongeschonden. Iets vergelijkbaars kun je beweren over het vertalen van negentiende-eeuwse Russische literatuur. Mengelberg verandert in dat geval in Charles B. Timmer, die in zijn vertalingen de plechtige sloomheid van die tijd laat klinken. Ook rekt hij het origineel vaak op door er allerlei adjectieven aan toe te voegen om een trein nog langzamer een station binnen te laten rijden. De Currentzis van het vertalen is voor mij Hans Boland. Hij kiest in zijn taal voor hetzelfde hoge tempo als de Grieks-Russische dirigent in zijn muziekuitvoeringen en maakt van zijn auteur een eenentwintigste-eeuwer, die met een sportwagen komt aansjezen.