Niet bepaald een alledaagse vraag: van wie zijn aanhalingstekens eigenlijk? Maar Nicolaas Matsier stelt hem, verantwoordelijk als hij zich voelt voor zijn Alice. Alice overleeft het wel, al meer dan anderhalve eeuw: en ze blijft jong. Maar hoe zit het met de jonge vertalers van nu? Die vragen zich nogal wat af, bijvoorbeeld of ze aan de vooravond staan van massa-extinctie. Niet meer en niet minder. Reden voor hen te over om nog eens echt stil te staan bij zichzelf. Voor de zekerheid schrijven ze hier in Filter alvast hun memoires op. Je kunt nooit weten. En gelukkig blijft de liefde van de pagina’s spatten: voor het vak, voor taal en literatuur en ongetwijfeld ook voor het miniemste aanhalingsteken.
