Iemand heeft een Nederlandse vertaling gemaakt van The very hungry caterpillar van Eric Carle: Rupsje Nooitgenoeg, en dat heeft die iemand volgens Frank Ligtvoet (zie Filter 13:1, p. 18–21) niet goed gedaan.
Ik stel me voor dat de Nederlandse uitgever ongeveer als volgt heeft geredeneerd: Hm, prentenboekje met weinig tekst, vertaalhonorarium nog niet eens vijftien euro (vijftien gulden zal het in die tijd wel zijn geweest), niet de moeite waard om een contract voor op te stellen. Eenvoudige tekst, kindertaal, dat kan iedereen met een beetje kennis van het Engels vertalen. Trouwens, er is ook al een Duitse vertaling, daar kunnen we ook altijd nog even naar kijken als we het niet meer weten. Weet je wat, ik laat het mijn buurmeisje/nichtje/secretaresse doen, of nee, ik vertaal het zelf even in de lunchpauze (hier zijn meer varianten denkbaar). Zo gedacht, zo gedaan en er rolt een Nederlandse vertaling uit, die gigantisch goed verkoopt (64 drukken is toch niet niks). Kennelijk vinden ouders en kinderen het een leuk boek.