‘Fix het seksisme in de letteren’ luidde de boodschap in het zogenaamde Fixdit-manifest uit 2022. Dat is nogal een opdracht, maar Filter neemt de handschoen graag op – ook omdat de rol van de vertalers, toch ook actief in het letterenveld, onderbelicht leek. In het manifest worden tal van schrijfsters genoemd, ook buitenlandse, maar wie er achter die vertalingen schuilgingen werd niet vermeld. Hebben vertalers ook met seksisme te maken? Hoe liggen de verhoudingen in ons eigen subveld? Er wordt vaak gezegd dat er meer vrouwelijke dan mannelijke vertalers zijn, maar is het prestige evenredig verdeeld? Wie lees je als je een vertaling leest? Welke stem en welke blik gaan erin schuil? En als een vrouw een man vertaalt, wordt ze dan automatisch een verspreider van de male gaze, of heeft een vertaler misschien juist de middelen in handen om die blik te doorbreken, om, al dan niet expliciet, de mannelijke blik van binnenuit te saboteren?
